|
architekt Nowy Sącz, Nowy Sącz architekt, biuro projektów Nowy Sącz, projekty, projekty domów jednorodzinnych, projektowanie architektoniczne, projektant Nowy Sącz,
|
|
Projekt i realizacja nawierzchni placu kościelnego w Grybowie. |
|
HISTORIA KOŚCIOŁA: Pierwotny kościół parafialny, został wybudowany około połowy XIV wieku (przed 1346 rokiem). Wzniesiony był w stylu gotyckim z kamienia rzecznego w kształcie krzyża. Miał niewielkie, wysoko usytuowane okna, pokryty gontem dach oraz niewielką wieżyczkę. Kościół nosił wezwanie św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W 1662 roku miał miejsce poważny pożar, w którym kościół parafialny uległ dużemu zniszczeniu. Nowo wybudowany kościół został 10 maja 1705 roku uroczyście poświęcony przez biskupa sufragana krakowskiego Kazimierza Łubieńskiego. Kościół parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny i św. Mikołaja przetrwał aż do końca XIX wieku. Wówczas to okazał się niewystarczający, a stan techniczny budynku był bardzo zły. Wiosną 1908 roku rozpoczęto rozbiórkę starego kościoła, a na jego miejscu rozpoczęto budowę nowego kościoła. W 1909 roku położono fundamenty pod nowy kościół, w roku następnym poświęcono kamień węgielny. Prace budowlane prowadził grybowianin – majster budowlany Roman Olszewski, realizując projekt warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Później prace architektoniczne przy kościele w Grybowie, prace projektowe a także koncepcje wystroju kościoła, warszawski architekt Zdzisław Mączeński. Kościół grybowski wybudowano w stylu neogotyckim z cegły z użyciem kamienia. 25 listopada 1913 roku ks. infułat Ignacy Maciejowki dokonał tymczasowej konsekracji nie dokończonego jeszcze budynku. Wybuch I wojny światowej przeszkodził dalszej budowie. Dopiero w listopadzie 1918 roku wykończono szczyt wieży i pokryto kościół miedzianą blachą. 18 czerwca 1921 roku, dokonano konsekracji kościoła, nadając mu pierwotny tytuł: św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Nowo wybudowany kościół podczas II wojny światowej został poważnie uszkodzony (zwłaszcza podczas zimowej ofensywy 1945 roku). Po wojnie prace remontowe trwały od 1947 do lat 60-tych. Neogotycki kościół parafialny jest trzynawowy, halowy z transeptem i prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Po bokach znajdują się przybudówki, mieszczące od południa zakrystię i przedsionek, od północy kaplicę, od frontu kwadratową wysoką wieżę wtopioną w korpus. Nawy rozdzielone są masywnymi kolumnami o uproszczonych kapitelach, na których umieszczone są późno rokokowe drewniane rzeźby dwunastu apostołów z atrybutami. W oknach prezbiterium znajduje się pięć witraży figuralnych z przedstawieniami św. Katarzyny i świętych polskich. PROJEKT NAWIERZCHNI: Projektuje się wymianę nawierzchni placu kościelnego (obejścia wokół kościoła) z zastosowaniem trwałego i szlachetnego materiału jakim jest granit. Zastosowano granit szary zawiązując tym samym do materiału istniejącego na schodach zewnętrznych prowadzących z ul. Kościuszki na wzniesiony na skarpie plac kościelny. W projekcie zaakcentowano główne obejście prowadzone wokół kościoła przez zastosowany jednolity wzór układania płyt granitowych i kostki granitowej, szarej z małym akcentem wykonanym z kostki bazaltowej lub z czarnego granitu. Zaprojektowano wzór prosty w wyrazie tak aby był neutralny w stosunku do zabytkowego kościoła. Wzór obejścia wokół został przerwany przed głównym wejściem do kościoła, tak aby zaakcentować i sprawić wrażenie zapraszające do wejścia do kościoła. Na osi symetrii głównego wejścia do kościoła projektuje się element dekoracyjny - rozetę w kształcie nawiązującym do istniejącej rozety okiennej znajdującej się nad wejściem frontowym do kościoła. Projektuje się przebudowę istniejących schodów zewnętrznych prowadzących do bocznego wejścia od strony południowej. W zakres przebudowy wchodzi wysunięcie schodów na zewnątrz, tak aby umożliwić zaprojektowanie normatywnej rampy dla osób niepełnosprawnych. Rampa dla niepełnosprawnych będzie wykonana jako konstrukcja żelbetowa, obłożona płytami granitowymi. mgr inż. architekt Mariusz Basiaga |
|
HISTORIA KOŚCIOŁA: Pierwotny kościół parafialny, został wybudowany około połowy XIV wieku (przed 1346 rokiem). Wzniesiony był w stylu gotyckim z kamienia rzecznego w kształcie krzyża. Miał niewielkie, wysoko usytuowane okna, pokryty gontem dach oraz niewielką wieżyczkę. Kościół nosił wezwanie św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W 1662 roku miał miejsce poważny pożar, w którym kościół parafialny uległ dużemu zniszczeniu. Nowo wybudowany kościół został 10 maja 1705 roku uroczyście poświęcony przez biskupa sufragana krakowskiego Kazimierza Łubieńskiego. Kościół parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny i św. Mikołaja przetrwał aż do końca XIX wieku. Wówczas to okazał się niewystarczający, a stan techniczny budynku był bardzo zły. Wiosną 1908 roku rozpoczęto rozbiórkę starego kościoła, a na jego miejscu rozpoczęto budowę nowego kościoła. W 1909 roku położono fundamenty pod nowy kościół, w roku następnym poświęcono kamień węgielny. Prace budowlane prowadził grybowianin – majster budowlany Roman Olszewski, realizując projekt warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Później prace architektoniczne przy kościele w Grybowie, prace projektowe a także koncepcje wystroju kościoła, warszawski architekt Zdzisław Mączeński. Kościół grybowski wybudowano w stylu neogotyckim z cegły z użyciem kamienia. 25 listopada 1913 roku ks. infułat Ignacy Maciejowki dokonał tymczasowej konsekracji nie dokończonego jeszcze budynku. Wybuch I wojny światowej przeszkodził dalszej budowie. Dopiero w listopadzie 1918 roku wykończono szczyt wieży i pokryto kościół miedzianą blachą. 18 czerwca 1921 roku, dokonano konsekracji kościoła, nadając mu pierwotny tytuł: św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Nowo wybudowany kościół podczas II wojny światowej został poważnie uszkodzony (zwłaszcza podczas zimowej ofensywy 1945 roku). Po wojnie prace remontowe trwały od 1947 do lat 60-tych. Neogotycki kościół parafialny jest trzynawowy, halowy z transeptem i prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Po bokach znajdują się przybudówki, mieszczące od południa zakrystię i przedsionek, od północy kaplicę, od frontu kwadratową wysoką wieżę wtopioną w korpus. Nawy rozdzielone są masywnymi kolumnami o uproszczonych kapitelach, na których umieszczone są późno rokokowe drewniane rzeźby dwunastu apostołów z atrybutami. W oknach prezbiterium znajduje się pięć witraży figuralnych z przedstawieniami św. Katarzyny i świętych polskich. PROJEKT NAWIERZCHNI: Projektuje się wymianę nawierzchni placu kościelnego (obejścia wokół kościoła) z zastosowaniem trwałego i szlachetnego materiału jakim jest granit. Zastosowano granit szary zawiązując tym samym do materiału istniejącego na schodach zewnętrznych prowadzących z ul. Kościuszki na wzniesiony na skarpie plac kościelny. W projekcie zaakcentowano główne obejście prowadzone wokół kościoła przez zastosowany jednolity wzór układania płyt granitowych i kostki granitowej, szarej z małym akcentem wykonanym z kostki bazaltowej lub z czarnego granitu. Zaprojektowano wzór prosty w wyrazie tak aby był neutralny w stosunku do zabytkowego kościoła. Wzór obejścia wokół został przerwany przed głównym wejściem do kościoła, tak aby zaakcentować i sprawić wrażenie zapraszające do wejścia do kościoła. Na osi symetrii głównego wejścia do kościoła projektuje się element dekoracyjny - rozetę w kształcie nawiązującym do istniejącej rozety okiennej znajdującej się nad wejściem frontowym do kościoła. Projektuje się przebudowę istniejących schodów zewnętrznych prowadzących do bocznego wejścia od strony południowej. W zakres przebudowy wchodzi wysunięcie schodów na zewnątrz, tak aby umożliwić zaprojektowanie normatywnej rampy dla osób niepełnosprawnych. Rampa dla niepełnosprawnych będzie wykonana jako konstrukcja żelbetowa, obłożona płytami granitowymi. mgr inż. architekt Mariusz Basiaga |
